وایم اگر حقیقت در روزگار ذهنم

                                                   با تندباد نسـیان

                                                                                   از یـاد رفته باشد

وایم اگر که در باغ عطر شکوفه هایش

                                                  از جور برگریزان

                                                                                    بر بـاد رفته باشد

از آتش فتاده بر باور و خیالم

                                                 حق واژه اصا لـت

                                                                                    هیهات جسته باشد

زنهار گر که کاوه در خاطر نگارم

                                                  از دفتر دیارم

                                                                                     نـابود گشته باشد

خوارم اگر که بینم بر آن خلیج باقی

                                                  جز نام نامی پارس

                                                                                     غیری نوشته باشد

خواهم به سرمباشداین تن اگر که ببـیـنم

                                                   بر رود پاک اروند

                                                                                     بیگانه خفته باشد

فریاد اگر بخواهم ایران غزل سرایم

                                                    قلم به وصف آرش

                                                                                     بر من شکسته باشد

من نیک می پندارم گفتار وکردارم را

                                                    تا باز چون همیشه

                                                                                     ایران خجسته باشد

وایم اگر حقیقت از یـاد رفتـه باشد

خوارم اگر هویت بر باد رفته باشد